కైలాసానికి వెళుతున్న దారిలో కంటకముఖి అనే ఒక
ుక్షణి పరిహా సంగా, ‘‘నన్ను
పెళ్లాడవ
్యూ, నారదా! బ్రహ్మ చెర తప్పించుకోవ
్యూ, బ్రహ్మ కొడుకా!'' అని
అన్నది. నారదుడు ఆ మాటకు ఒక్క క్షణం ఉలిక్కి పడి కంటకముఖితో, ‘‘నేను
కలహభోజను డిని. కలహం వండిపెట్టగలది దొరకాలి గదా!'' అన్నాడు. ‘‘నేను, నీ
కంటే జగడాలమారిని!'' అంది
ుక్షత. ఆ సమ
ుంలో విఘ్నేశ్వరుడూ, కుమార స్వామీ
చెట్టాపట్టాలేసుకొని సంతోషంగా వస్తున్నారు. నారదుడు వాళ్ళను చూపుతూ, ‘‘ఆ
వస్తున్న అన్నతమ్ముళ్ళ మధ్య జగడం తేగలవా?'' అన్నాడు.
‘‘ ఓస్! అదెంత!''అని కంటకముఖి ఆ క్షణమే పక్కనున్న దళసరోవరంలోకి దూకి
బంగారు తామరపువ్వుగా మారి, ‘‘పార్వతీ పరమేశ్వరుల సుపుత్రుడి కోసం
వికసించా,'' అంటూ కిన్నెర మీటుతున్నట్లు పాట మొదలు పెట్టింది.
అన్నదమ్ములిద్దరూ వింత స్వర ్ణపుష్పాన్ని చూసి దాన్ని పట్టుకొని నాది, నాది
అని వాదు లాడుకోసాగారు.
‘‘అమ్మ చేసిన బొమ్మవు నీవు. మురికి ముద్దవు!'' అని కుమారస్వామి
విఘ్నేశ్వ రుణ్ణి ఆక్షేపిస్తే, ‘‘నువ్వు మురికిగుంట శరవణ సరస్సులోంచి
వచ్చావు!'' అని విఘ్నేశ్వరుడు కుమారస్వామిని ఎత్తిపొడిచాడు. కుమారస్వామి
పిడికిలి బిగించి పొడవ బో
ూడు. విఘ్నేశ్వరుడు తొండంతో అతని చేతి
ుణికట్టు
బిగించాడు.
ఇద్దరూ కలబడ్డారు. వినా
ుకుడు కుమారస్వామి నడుము తొండంతో బిగించి
పైకెత్తాడు. కుమారస్వామి పైనుంచి బళ్ళాన్ని విఘ్నేశ్వరుడి బొజ్జకు
గురిపెట్టాడు. నారదుడు పరుగు పరుగున వచ్చి వారి కలహాన్ని నివారించి, ‘‘ఆ
పువ్వు కోసం ఎందు కిలా కలబడుతున్నారు. కావాలంటే, మీరిద్దరూ ఏదేనా పందెం
పెట్టుకోండి,'' అన్నాడు. సరే అన్నట్టు తల ఆడించాడు విఘ్నేశ్వరుడు.
కుమారస్వామి ఆలోచించి, ‘‘ఎవరు విశ్వాన్ని చుట్టి ముందు వస్తే వారిదీ
స్వర్ణ కమలం!'' అన్నాడు. ‘‘బాగుంది!''అన్నాడు నారదుడు నవ్వుతూ. కుమారస్వామి
వెంటనే నెమలిమీద విశ్వ ప్రదక్షణానికి ఎగిరి వెళ్ళాడు. విఘ్నేశ్వరుడు
చతికిలబడి నిట్టూర్చగా నారదుడు, ‘‘ఏం విఘ్నేశా! నీ సంగతేమిటి?'' అన్నాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు,‘‘ఎవరికెంత ప్రాప్తో అంతే గాని స్వర్ణకమలం నాకు రమ్మంటే
వస్తుందా, నారదా! నా బొజ్జతో, చిటె్టలుక వాహనంతో, నేనెక్కడ? విశ్వప్రదక్షణ
ఎక్కడ? సాధ్యమే్యు పనేనా? ఫరవాలేదు తమ్ముణ్ణి తీసుకోనీ కమలం!'' అన్నాడు.
నారదుడు, ‘‘విఘ్నపతీ! విశ్వజననీ జన కులైన పార్వతీ పరమేశ్వరులను
దర్శిద్దా మని వచ్చానుగానీ మళ్ళా వస్తాను,'' అని చెప్పి వెళ్ళాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు చప్పున లేచి వెళ్ళి, ఒక తిన్నెపై కూర్చున్న పార్వతీశివుల
చుట్టూరా ముమ్మారు ప్రదక్షణ చుట్టి తమ్ముడి రాకకు ఎదురుచూస్తూ నిలబడ్డాడు.
చాలాసేపటికి ముప్పుతిప్పలుపడి విశ్వ ప్రదక్షణం చేసిన కుమారస్వామి నెమలి
వాహనం దిగాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు తమ్ముణ్ణి ఆప్యా
ుంగా కౌగలించుకొని, ‘‘తమ్ముడా, పాపం
చాలా శ్రమలుపడి విశ్వం చుట్టి వచ్చావు; స్వర్ణకమలం నువ్వే వెళ్ళి తీసుకో,
గెలవడం నేనే గెల్చానుగానీ, నాకది అక్కర్లేదులే!'' అన్నాడు. కుమారస్వామి
నివ్వెరపోతూ, ‘‘అదెలాగ?'' అన్నాడు. ‘‘నీకంటే ముందు నేనే ముమ్మారు విశ్వ
ప్రదక్షణ చేసి నిలబడ్డాను. ఎవర్నడుగుతావో అడుగు!'' అన్నాడు విఘ్నేశ్వరుడు.
‘‘విఘ్నేశ్వరుడే గెల్చాడు!'' అని ఆకాశ వాణి ముమ్మారు పలికింది.
కుమారస్వామీనిజం తెలుసుకొని, వినా
ుకుడి ముందు మోకరిల్లి, ‘‘అన్నా!
నేను పెద్ద తపస్సు చేసి బ్రహ్మజ్ఞానం పొందానే కానీ, చిన్న విష
ుంలో
అజ్ఞానంలోనే పడ్డాను. నువ్వు కుశాగ్రబుద్ధివి. నీ ముందు నేను ఎంత, నీ
తరువాతవాణ్ణి గదా! తారకాసురుడిపై
ుుద్ధానికి వెళ్తున్నా, నన్ను
ఆశీర్వదించు!'' అన్నాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు కుమారస్వామిని లేవదీసి, ‘‘తమ్ముడూ! నేను పెద్ద అనీ,
నువ్వు చిన్న అనీ అనుకోవద్దు, నీవు కారణజన్ముడివి! నీవు అన్నట్లుగా అమ్మ
ఏదో ఆటగా చేసిన బొమ్మనే నేను; నీ కోసమే పార్వతీశివుల కళ్యాణం జరిగింది.
వారి అనురాగఫలానివి! నీకు విజ
ుంఎప్పుడో రాసిపెట్టింది. తారకాసురుడు నీ
చేతనే చావాలని వరం కోరుకున్నాడు. నీవు సుబ్రహ్మణ్యేశ్వరుడివి! నాకు
అన్నిచోట్లా మామూలు గుళ్లు ఉంటాయిగాని, నీకు కొన్ని ప్రాంతాల్లో
గొప్పక్షేత్రాలు, పెద్దపెద్ద ఆల
ూలు, గోపురాలు ఉంటాయి. ప్రముఖ దైవమూర్తిగా
ఆరాధింపబడతావు.
శీఘ్రంగా వెళ్ళి తారకాసురుడి బెడద వదిలించు!'' అన్నాడు. కుమారస్వామి
దేవతలకు సేనాధిపతిగా తారకాసురుడిపై దాడికి వెళ్ళాడు.
ుక్షుల అధిపతి
కుబేరుడు కంటక ముఖిని పట్టి తెప్పించి, ‘‘ఓసి, మా
ులమారి పాపిష్ఠిదానా!
అన్యోన్యంగా కలిసిమెలిసి ఉన్న పరమశివుడి కుమాళ్ళకే కలహం పెట్టావు,
పల్లేరువై పడి ఉండు!'' అని శపించాడు. కంటకముఖి ప్రాధే
ుపడగా, విఘ్నేశ్వ
రుడి అనుగ్రహం వల్లనే శాపం తొలగుతుంది అని చెప్పాడు కుబేరుడు.
కంటకముఖి పల్లేరుముళ్ల డొంకగా భూమ్మీద మొలిచింది. కుమారస్వామి దేవతలకు
సేనానా
ు కుడై తారకాసుర నిర్మూలన చేశాడు. అతనికి దేవేంద్రుని కుమార్తె
దేవ
ూనను ఇచ్చి వివాహం జరిపించడానికి సర్వసన్నాహాలు చే
ుబడ్డాయిగానీ,
అన్నకు కానిదే తమ్ముడి కెలాగ చే
ుడం అన్నారు.
పార్వతి విఘ్నేశ్వరుడితో, ‘‘ప్రి
ునందనా! తమ్ముడి పెళ్ళి జరగాలంటే
నువ్వు పెళ్ళి చేసుకోవడం నీ ధర్మం!'' అన్నది. ‘‘ఎందుకమ్మా! అలాంటి
అర్థంలేని ని
ుమాలు? ఎవరి ఇష్టానుసారం వారు చేసుకోకుండా తోక తెగిన నక్క
సామెతగా నా లాంటి ఏకదంతుల్ని, ఏకాంతుల్ని రొంపి లోకి దింపటం మంచిది
అనిపించుకోదు,'' అన్నాడు విఘ్నేశ్వరుడు.
విఘ్నేశ్వరుడు ఇలా ఎన్నో సాకులూ, విఘ్నాలూ కల్పించుకుంటూ వచ్చాడు.
ఒకసారి చాలా పట్టుదలతో పార్వతి పెళ్ళి చేసుకోమని తొందరపెట్టింది. ‘‘అమ్మా!
నేను తపస్సు చే
ూలి! తమ్ముడు చేశాడుగాని పెద్దవాణ్ణయివుండీ నేను
చే
ులేదుగా,''అని విఘ్నేశ్వరుడు తపస్సుకి బ
ులుదేరాడు. ఇంద్రుడు
అప్సరసలందర్నీ విఘ్నే శ్వరుడి తపోభంగం చే
ుండని పంపాడు.
అర్క అనే అప్సర అందుకు నిరాకరించింది. ఇంద్రుడు, పట్టరాని ఆగ్రహంతో,
‘‘నువ్వు మహానీచురాలివి, అంటరాని జిల్లేడువై భూమ్మీద మొలు!''అని శపించాడు.
విఘ్నేశ్వరుడు తపస్సు చే
ుడానికి అనువైన చోటు వెతికి వెతికి ఎన్నుకున్నాడు.
ఆ ప్రదేశంలో పల్లేరుడొంకలు నేలంతా విస్త రించి ఉన్నాయి. జిల్లేడు పొదలు
మొగ్గలు నిండుగా తొడిగి విచ్చుకుంటూ వున్నాయి. విఘ్నేశ్వరుడు తపస్సు
సాగిస్తున్నాడు.
అప్సరసలు అక్కడకు చేరి నాట్యం మొదలుపెట్టారు. వాళ్ళ కాళ్ళకు
పల్లేరుకా
ు ముళ్ళు గుచ్చుకొని పడిపోతుంటే ఒంటి నిండా పల్లేరుముళ్ళు
గుచ్చుకుంటూంటే మూలుగుతూ ఆర్తనాదాలు చేశారు. విఘ్నే శుడికి ధ్యానభంగమై
జరిగింది చూశాడు. పల్లేరు తీగపట్ల అభిమానం కలిగింది. అప్స రసలు భ
ుంతో
పడుతూ లేస్తూ కుంటు కుంటూ పారిపో
ూరు. పల్లేరుగా మొలిచిన
ుక్షణి కంటక
ముఖి, ‘‘స్వామీ! ఏదో ఉత్సాహంకొద్దీ మీ అన్న తమ్ముళ్ళకు తగువుపెట్టి,
కుబేరుడి శాపం పొంది ఇలా పడి ఉన్నాను, అనుగ్ర హించు!'' అని వేడుకుంది.
ఆ రోజు సరిగా భాద్రపద శుక్లచవితి, వినా
ుకచవితి రోజే. విఘ్నేశ్వరుడు
కంటక ముఖి శాపం తొలగించి, ‘‘వినా
ుకచవితి నాడు నీ పల్లేరుముళ్ళ కా
ులను
వికటవినో దంగా ఉపెూగిస్తారులే!''అని చెప్పాడు.
ుక్షణి మరుక్షణమే
పరమానందంతో అలకాపురి చేరుకుంది. అప్పుడు జిల్లేడు, ‘‘స్వామీ! నన్నుకూడా
అనుగ్రహించండి. ఇంద్రుడి ఆజ్ఞ నిరాకరించి శాపం పొంది అంటరానిదాన్నిగా ఇలా
పడి ఉన్నాను.
నేనెందుకూ కొరగానిదాన్ని, అర్క అనే అప్సరసను, నీ
ుందు భక్తి శ్రద్ధలు
గలదాన్ని!'' అంది. విఘ్నేశ్వరుడు జిల్లేడుతో, ‘‘అంటరాని తనం అంటూ ఏదీ
సృష్టిలో లేదు. నీ మొగ్గల్ని, పువ్వుల్ని నేను ప్రీతితో మాలగా ధరిస్తాను!
నీవు ద్వాపర
ుుగంలో కుబ్జవై పుడతావు. కృష్ణుడు నిన్ను ఏలుకుంటాడు.
సుఖంగా స్వర్గం వెళ్ళు. ఇంద్రుడివల్లగాని మరెవ్వరివల్లగాని నీ
కెటువంటి భ
ుమూ ఉండదు. ఏ శాపమూ తగలదు. జిల్లేడు వ్రేళ్ళు ఆ
ుుర్వేద ఔషధాలకు
ఉపెూగ పడతాయి. జిల్లేడాకులు సూర్యుడికి ప్రీతిగా ఉంటాయి!'' అని చెప్పాడు.
అర్క అప్సర రూపంతో స్వర్గాన్ని చేరుకుంది. విఘ్నేశ్వరుడు కైలాసానికి తిరిగి
వెళ్ళాడు. ‘‘నా
ునా, తపస్సు ముగిసింది కదా, మరి పెళ్ళి...''అని పార్వతి
అంటూండగా, ‘‘ముగి
ుడమేమిటి? అసలు జరగనేలేదు.
తిరిగి తపస్సుకెళుతున్నా!'' అని చెప్పి విఘ్నేశ్వరుడు మరోచోటు
ఎన్నుకున్నాడు. ఆ ప్రదేశమంతా పాముల పుట్టల మ
ుంగా ఉంది. చుట్టూ వల
ుంగా
పుట్టలున్నట్టు చూసుకొని తపస్సు మొదలుపెట్టాడు. పుట్టల్లోంచి పాములు
నిటారుగా లేచి పడగలు విప్పి బుసలుకొడుతూ కాపలా కా
ుసాగాయి. ఇంద్రుడు
మూషికాసురుడి అనుచరులైన రాక్షసులకు, ‘‘మీ
ుజమానిని వాహనంగా చేసుకొన్న
విఘ్నేశ్వరుడు మిమ్మల్నందర్నీ నిర్మూలించడానికి తపస్సు చేస్తున్నాడు.
పగతీర్చుకోండి!'' అని చెప్పి ఉసిగొల్పాడు.
రాక్షసులు వినా
ుకుడి మీద దాడి చే
ుగా మహాసర్పాలు పాతాళం నుంచి
కట్టలుగా వచ్చి వాళ్ళ పొగరు అణిచాయి. చచ్చినవాళ్ళు చావగా మిగిలివాళ్ళు తమ
తెలివి తక్కువను నిందించుకుంటూ ఇంద్రుణ్ణి తిడుతూ భ
ుంతో అక్కడి నుంచి పారి
పో
ూరు.
ఇంద్రుడు మంచి ఉల్లాసవంతులైన దేవతాపురుషుల్ని, వారితో అప్సరసలను కలిపి
పంపుతూ, ‘‘విఘ్నేశ్వరుడికి రాగోద
ుం కలిగేలాగ మీ ప్రతాపం చూపండి!'' అని
ఆజ్ఞాపించాడు. వాళ్ళ వెనుకనే వజ్రా
ుుధం పట్టి వెళ్ళాడు. దేవతలు అప్సరసలతో
జంటజంటలుగా సుర సేవిస్తూ కోలాహలం చేస్తూ పాటలు మొదలుపెట్టారు. నాగులు
బుసకొడుతూ విరుచుకుపడి వాళ్ళను చుట్టుకొని కోరలతో కాట్లు వే
ుసాగాయి.
ఇంద్రుడు నాగులపై వజ్రా
ుుధాన్ని ఝళిపించాడు. నాగుల కోపం
రెచ్చిపోయింది. నాగలోకం నుంచి బిలబిలమని మహాసర్పాలన్నీ వచ్చి దేవతల్ని
స్వర్గానికి తరిమాయి. దేవతలకూ, నాగులకూ చిన్న
ుుద్ధంలాంటిది జరిగింది.
ఇంద్రుడి వజ్రా
ుుధాన్నే లక్ష్యపెట్టకుండా నాగులు స్వర్గాన్ని ముట్టడించి
గగ్గోలు పుట్టించి మరీ వెళ్లాయి. విఘ్నేశ్వరుడు నాగుల సహా
ూనికి సంత సించి
పాములను ఎత్తుకొని ముద్దాడి, అలంకా రాల్లాగ మీద వేసుకొని కైలాసానికి
వెళ్ళాడు.
పార్వతి అతని పాములవాడి వాలకం చూసి నివ్వెరపోయింది. ‘‘అమ్మా! తండ్రి
సొత్తు తన
ుుడికి సంక్ర మించ
డం సహజమైందే గదా! శంకరాభర ణాలు నాకూ భూషణాలే!
అదీగాక పాములు నాకు ప్రాణమిత్రులై ప్రాణాలకు తెగించి కాపు కాశాయి.
ఆప్తమిత్రుల అండదండలే కదా నిజమైన దండకడి
ూలూ, అమూల్యాభరణా లూను! అందుకే
నాగభూషా
ు అనిపించు కున్నాను!'' అని విఘ్నేశ్వరుడు ఆనందంతో చెప్పాడు.
శివుడు చిరునవ్వులు ఒలికించాడు. పార్వతి వినా
ుకుడి వింత చేష్టకు
విసుక్కుంది. ఆ విధంగా వినా
ుకుడు విఘ్నాలు తెచ్చి పెట్టు కుంటూ వచ్చాడు.
పార్వతి మళ్ళీ మరొకసారి బలవంత పెట్టింది. ‘‘అమ్మా! ఏదైనా ఘనకార్యం చేస్తేనే
గదా సమర్థుడనిపించుకుంటారు! నేనేదైనా చేసి, తమ్ముడిలాగ
ఘనుడిననిపించుకోనిదే ఎలాగ పెళ్ళిచేసుకోమంటావు?'' అన్నాడు విఘ్నేశ్వరుడు.
‘‘నీకేంతక్కువ నా
ునా? సమర్థుడివి కాక వాజమ్మవా ఏమిటి!'' అంది పార్వతి.
No comments:
Post a Comment