విఘ్నేశ్వరుడు - 4

పార్వతి పుత్రగణపతి కేకకు బిరబిరా వచ్చి, తల తెగిపడి ఉన్న బాలుణ్ణి చూసి, శివుణ్ణి చురచుర చూస్తూ, ‘‘ఎంత పనిచేశావు! మన పుత్రుణ్ణి నరికావు! పుత్రహంతకుడివి!'' అంటూ కుప్పలా కూలబడి భోరుమని శోకించసాగింది. అంతవరకు స్తంభించిపోయి చూస్తున్న గుంపులో ఒక్కసారిగా కలకలం సముద్ర ఘోషలాగా చెలరేగింది. పెద్దనేరం చేసిన వాణ్ణిలాగ శివుణ్ణి చూడసాగారు. శివుడికి ముచ్చెమటలు పోశాయి. బిక్కముఖం పెట్టి, ‘‘నాకు తెలి…ుని పుత్రుడా! ఎలాగ వచ్చాడు?'' అన్నాడు.

 

పార్వతి తనవంటికి పెట్టుకున్న నలుగు ముద్ద ఏవిధంగా పుత్రగణపతి అయినదీ చెప్పింది. దానికి శివుడు పెదవి విరిచి, కోపంగా చూస్తూ, ‘‘నీకు కుమారుడైతే కావచ్చు. అందుకే అమ్మ, అమ్మ అంటూ తెగ వాగాడు. మన పుత్రుడంటున్నావు, ఆ పొగరుబోతు నాకుపుత్రుడెలాగ అవుతాడు?''అని అడిగాడు.

 

పార్వతి తెల్లబోయింది. అప్పుడు విష్ణువు బ్రహ్మకు సైగచేశాడు. బ్రహ్మ ముందుకు వచ్చి, ‘‘శివుడు పార్వతి చేతిని పుచ్చుకున్న ప్పుడే శివుడి తేజస్సు పార్వతి శరీరం నిండా ప్రవేశించి పులకరింపజేసింది. అది మొదలు శివుడు, పార్వతిలో సగభాగంగా అంతర్లీనమై ఉంటూనే ఉన్నాడు. పుత్రగణపతి శివుడి కుమారుడే!'' అని నాలుగు నోళ్ళతో నొక్కి చెప్పాడు.

 

శివుడు చేతులు నలుపుకుంటూ దిక్కులు చూస్తూంటే, పార్వతి బాలుడి కళేబరం మీద పడి ఏడుస్తూంటే, ఆకాశం నుండి, ‘‘ఉత్తర దిక్కుకు తలపెట్టి నిద్రిస్తూన్న తలను తెచ్చి నాకు అతకండి, నేను లేస్తాను!'' అన్న పుత్ర గణపతి వాక్కులు వినిపించాయి.

వెంటనే దేవతలూ, ప్రమథులూ చుట్టు పక్కల అంతా గాలిస్తూ ఎంత వెతికినా ఉత్తర దిక్కుకు తలపెట్టి నిద్రిస్తున్నవాళ్ళెవ్వరూ కనిపించలేదు. ఇంకా వెతుకుతూ పోగాపోగా సహ్యాద్రి పర్వతం మీద బిల్వవనంలో ఒక తెల్లని ఏనుగు గున్న మాత్రం ఉత్తర దిక్కుకు తెలపెట్టి నిద్రిస్తూనే, నిరంతరా…ుంగా శివస్మరణ చేస్తూ కనిపించింది.

 

ఆ ఏనుగుగున్న దేవలోకంలో దేవతా గజమైన ఐరావతం కుమారుడైన గజేం ద్రుడు. ఐరావతం ఇంద్రుడి వాహనం. ఒక సారి ఇంద్రుడు ఐరావతం ఎక్కి ఉల్లాసంగా అలా వస్తూంటే గజేంద్రుడు అతణ్ణి లెక్క చే…ుకుండా తన ధ్యాసలో తానుండటం చూసి ఇంద్రుడు కళ్ళెరజ్రేసి, ‘‘నా వాహనం కొడుక్కు ఇంత పొగరా!''అని దుర్భాషలాడాడు.

 

అప్పుడు గజేంద్రం ఎంతో శాంతంగా, ‘‘నా తండ్రి తన విధిని తాను చేస్తున్నాడు. అంత మాత్రం చేత నీవు మమ్మల్ని తక్కువచేసి మాట్లాడవలసిన పనిలేదు. అంతకన్నా నేను నీకు భ…ుపడాల్సిందేమీలేదు,'' అన్నాడు. ‘‘నేను దేవేంద్రుణ్ణిరా, ఏనుగా!'' అన్నాడు ఇంద్రుడు గర్వంగా.

 

‘‘ఔను, నేను ఏనుగును, గజేంద్రుణ్ణి! మరొకరు నాగేంద్రుడైతే, ఇంకొకరు పక్షం ద్రుడు. ఇలా ఎంతమంది ఇంద్రుళ్ళున్నా ఉండవచ్చు. నూరు …ుజ్ఞాలు చేస్తే చాలు, ఇంద్రపదవి పొందవచ్చు, తపస్సుతో సాధించ వచ్చు. అందుకే ఎవరెక్కడ ఏది చేస్తున్నారని తెలిసినా నీకు తగని భ…ుం! అయినా ఇంద్రత్వం ఏమంత గొప్పదని నీవు జ్ఞానంతో చెప్పుకుంటున్నావు?'' అన్నాడు గజేంద్రుడు.

 

ఇంద్రుడు రెచ్చిపోయి శపించుతున్న ట్లుగా, ‘‘నీ తల తెగా!'' అని తిట్టాడు. గజేంద్రం నవ్వుతూ, ‘‘శివుడి ఆజ్ఞలేనిదే చీమైనా కుట్టదుగదా, మునుముందు ఆ తల ముందే నీ తల వంచవలసివస్తుందేమో ఎవరికెరుక!''అన్నాడు. గజేంద్రం గొప్ప జ్ఞాని అని గుర్తించలేని గర్వాంధుడైన ఇంద్రుడు, ‘‘ఆ శివుణ్ణే నమ్ముకో, భూమ్మీద పడు!'' అని గజేంద్రాన్ని స్వర్గం నుంచి కిందకు తోసేశాడు. గజేంద్రం సహ్యపర్వతం మీద పడి, ఎల్లప్పుడూ శివ సంస్మ రణం చేసుకుంటూ, శివుడి నివాసమైన కైలాసం ఉండే ఉత్తర దిక్కుకే తలపెట్టుకొని నిద్రిస్తూండేది.

దేవతలు గజేంద్రం తలను నరికి తీసు కెళ్ళారు. ఆ తలను శివుడు బాలుడి కళేబరా నికి అతికించిన మరుక్షణమే పుత్రగణపతి ఏనుగు ముఖంతో కళకళలాడుతూ లేచి నించున్నాడు. ‘‘నా ముద్దుల…్యుకు ఏనుగు ముఖం ఏమిటి? నేను చూడలేను,'' అని పార్వతి దుఃఖంతో కళ్ళు మూసుకుంది.

 

అప్పుడు గజముఖుడు వీనులు విందు చేసే స్వరంతో, ‘‘అమ్మా! ఎందుకు అలా విచారిస్తావు? జరగాల్సిందంతా నిర్విఘ్నంగా జరిగింది! ఆనాడు మీరిద్దరూ గోడమీద ఏను గుల చిత్రాన్ని చూస్తున్నప్పుడు కనిపించిన నన్ను గుర్తించలేదా? నేను విఘ్నేశ్వరుణ్ణి!'' అన్నాడు.

 

ఆ మాటలు వింటూనే పార్వతికి కల వచ్చినట్లుగా ఆ విశేషమంతా కనిపించింది. శివుడికీ అలాగే విఘ్నేశ్వరుడు స్ఫురణకు వచ్చాడు. ‘‘విఘ్నేశ్వరా! నీవా, మాకు పుత్రుడవై అవతరించావా! ఇందుకా నన్ను అంతగా కవ్వించి క…్యూనికి కాలుదువ్వి, నాకు కోపం తెప్పించింది! నాకు ఇప్పుడు అంతా బోధపడు తున్నది. నీ లీల అద్భుతం! మహాద్భుతం!'' అన్నాడు శివుడు.

 

‘‘లేకపోతే గజాసురుడికి, నువ్వు ఇచ్చిన వాగ్దానాలు ఎలాగ నెరవేరతా…ునుకున్నావు?'' అని విఘ్నేశ్వరుడు జ్ఞాపకం చేశాడు. శివుడు, ‘‘బాగా జ్ఞాపకంచేశావు, నేను గజచర్మాన్ని కూడా కట్టుకోవలసి ఉన్నది. ఏనుగుతల నా కుమారుడికి ఉండనే ఉన్నది!'' అన్నాడు. ఆ తర్వాత గజచర్మాన్ని తెప్పించి కట్టుకున్నాడు. శివుడు, విఘ్నేశ్వరుడికి విన…ుంగా వంగి, ‘‘విఘ్నేశ్వరా! నీ విశ్వరూపాన్ని చూపించు!'' అని కోరాడు.

 

అప్పుడు విఘ్నేశ్వరుడు ఆకాశానికి పెరిగి ఐదు తలలతో కనిపించాడు. భూమి, నీరు, అగ్ని, గాలి, ఆకాశము అనే పంచభూతాల రంగులైన ఆకుపచ్చ, మబ్బు రంగు, ఎరుపు, తెలుపు, నీలం రంగులు అయిదు ఏనుగు తలలకూ ఉన్నవి. ఆ తలలపై నక్షత్రాలు తల పూవులుగా మెరుస్తున్నవి. విఘ్నేశ్వరుడి గుండ్రని పెద్ద బొజ్జ మినుకు మినుకుమనే కాంతులతో ఆకాశాన్ని పోలిఉన్నది. అతని అనేకమైన చేతుల్లో అంకుశము, గొడ్డలి, పాశము, కలశములతోబాటు త్రిమూర్తు లకు చెందిన శంఖ చక్ర గదా పద్మ ఢమ రుక త్రిశూల వజ్రా…ుుధాలు, జపమాల, కమండలువు, వీణ, ఖడ్గము, శక్తి,ఈటె మొదలైనవన్నీ ఉన్నాయి.

అతని రూపాన్ని తలలు పైకి సారించి చూస్తున్నవారంతా కళ్ళు మిరుమిట్లుగొలిపే అతని తేజస్సు చూడలేక తలలు దించారు. అప్పుడు అందరిలోనూ ఏదో మహానందం కలిగింది. సరస్వతి వీణ తీసి విఘ్నేశ్వరుడికి ప్రి…ు మైన హంసధ్వని రాగాన్ని సంరంభంగా దురితగతితో పలికిస్తూంటే, నారదుడు మా…ూమాళవ గౌళరాగాన్ని మధ్యమధ్య అద్భుతంగా జోడించాడు. శివుడు ఆనంద తాండవం చేశాడు.

 

ఇంద్రుడితో సహా ముక్కోటి దేవతలు తలలు వంచి విఘ్నేశ్వరుడికి నమస్కరిం చారు. అప్పుడు ఇంద్రుడి చెవుల్లో, ‘ఆ తల ముందే నీ తల వంచవలసి వస్తుందేమో!' అని గజేంద్రం అన్నమాటలు గింగురుమన్నాయి. పుత్రగణపతికి అతికిన తల గజేంద్రానిదని అతనికి తెలుసు. ఇంద్రుడు చెవులు పట్టు కొని మూడు సార్లు వంగి లేస్తూ లెంపలేసు కుని సాష్టాంగపడి ్ర మొక్కి, ‘‘గజేంద్రా! నీవు జ్ఞానివి, నేను అజ్ఞానిని,నా గర్వాన్ని మన్నించు!'' అని మనస్సులో భక్తితో అనుకున్నాడు. దేవతలంతా ఇంద్రుడు చేసినటే్ల అనుకరించి మ్రొక్కారు.

 

విశ్వరూపం దాల్చిన విఘ్నేశ్వరుడితో శివుడు, ‘‘విఘ్నేశ్వరా! నీ రూపానికి ఎన్నో విశే షార్థాలున్నట్లుగా మాకు తోస్తున్నది, తెలుసు కోవాలని కుతూహలపడుతున్నాము,'' అని అన్నాడు. విఘ్నేశ్వరుడు, ‘‘శివభక్తుల సమ్మేళనమే ఈ విశ్వం. నేను విశ్వజననీ జనకులైన పార్వతీ శివులకు పుత్రుణ్ణి మాత్రమే, వారికి అంజలి ఘటిస్తున్నాను!'' అని అంటూ చేతులెత్తి జోడించి ఊరుకున్నాడు.

 

బ్రహ్మ ముందుకు వచ్చి ఇలా చెప్పాడు: ‘‘మత్స్యావతారం ఎత్తి విష్ణువు సోమకాసు రుణ్ణి సంహరించి వేదాల్ని భద్రపరిచాడు. నిండు చందమామ కాంతుల్ని విరజిమ్ముతూ విఘ్నేశ్వరుడు సాక్షాత్కరించి వాటిని నాకు అందజేశాడు. నాకు జ్ఞానసిద్ధి కలిగింది. అప్పుడు విఘ్నేశ్వరుని గురించి విశేషాలు చాలా తెలుసుకున్నాను. సంకల్పసిద్ధికి మూలమైన విఘ్నేశ్వరుణ్ణి ధ్యానించి సక్ర మంగా సృష్టిచే…ుగల్గాను.

 

విఘ్నేశ్వరుడు విరాట్ స్వరూపుడు. వ్యాపించేవాడు గనుకనే, ‘విష్ణుం' అని అనిపించుకున్నాడు. ఆకాశము, గాలి, అగ్ని, నీరు, మట్టి అనే పంచమహాభూత గణానికి అధిపతి గనుకనే విఘ్నేశ్వరుడు మహాగణాధిపతి! లక్ష్మీ సరస్వతుల నిల …ుంగా నడుమనున్న విశ్వరూప విఘ్నే శ్వరుడి ఐదు తలలూ శ్వేతనీలము, ఊదా, ఎరుపు, శ్యామ నీలము, పచ్చ రంగులతో పంచమహాభూతాలకు ప్రతి రూపాలుగా ఉన్నవి.

ఏనుగు తల బలానికీ మేధస్సుకీ చిహ్నం; బొజ్జ ఉండగానే సంబరం కాదు. తగినంత మేధస్సు ఉండాలని అర్థం. కొత్తవి పడుతూ ఉంటే, పాతవి జీర్ణం అవుతూండే తినుబం డారాలకుమల్లే, అనంతాకాశంలో నక్షత్ర మండలాలు, గ్రహాలు, ఉపగ్రహాలు, గోళాలు, లోకాలు నిండి ఉన్నా…ుని లంబోదరం గుర్తుచేస్తూన్నది. ఈ…ున త్వరలోనే చిన్న ఎలుకనెక్కి తిరగబోతు న్నాడు.

 

అంటే సూర్యచంద్రాది గ్రహాలు, మహామండలాలు శూన్యా కాశంలో గతులు తప్పకుండా అంత లాఘవంగా తిరుగు తున్నా…ునీ, విశ్వస్వరూపం చిటె్టలుకపై ఏనుగు స్వారీ లాంటి చిత్రాతి చిత్రమైన విజ్ఞానంతో నిండి ఉన్నదనీ చెప్పడం అన్న మాట! విశ్వవిజ్ఞానానికి విఘ్నేశ్వరుడు సంకేతం; అందుకే విజ్ఞానేశ్వరుడు అన బడుతున్నాడు.

 

విశ్వానికి అధినేత, ని…ుంత అంకుశాన్ని ధరించాడు. బుద్ధిబలానికి విఘ్నేశ్వరుడు గురుతు! బుద్ధి వెర్రితలలు వే…ుకుండా మావటివాడు ఏనుగును ఉంచినట్లుగా, అదుపులో ఉంచాలని అంకుశం మనోనిగ్ర హానికి ప్రతిరూపంగా ఉన్నది. సర్వమూ తమ తమ ధర్మాలకు కట్టుబడి ఉన్నదని విఘ్నే శ్వరుని చేతనున్న పాశము చెబుతున్నది.

 

పరిపూర్ణత తొణకని బెణకని నిండుకుండ లాంటిదని, కలశాన్ని ధరించాడు. పరశువుతో విఘ్నాన్ని చిన్నాభిన్నంచేస్తాడు. విశ్వం నాదా త్మకమైనది. అనేక ఓంకార ఝంకారాల్ని ధ్వనించే విశ్వవీణనే విఘ్నేశ్వరుడు మీటు తున్నాడు. చరాచర జీవకోట్ల మొరలన్నీ వినడానికే అంత పెద్ద చెవులు రిక్కించి ఉన్నాడు.

ఏనుగు కళ్ళు చిన్నవైనాసూక్ష్మ దర్శనం కలిగి, నిశితంగా చూడగల్గినటే్ల, పరమాణువు మొదలుకొని బ్రహ్మాండాల్ని పరిశీలిస్తున్నాడు. వంపు పెట్టిన వక్రతుండం వంకల్ని తుండతుండాలుగా చేసి సరిదిద్దు తుంది. తొండం నిడుపుగా సాగి ఎన్నిటినైనా అందుకుంటుంది, అందిస్తుంది!

 

సస్యసమృద్ధికి విఘ్నేశ్వరుడు అధినా ధుడు. భోజనప్రి…ుుడు గనుక, ఆహారం వల్లనే కండబలమూ, కండబలం ఉంటేనే బుద్ధిబలానికి నిలకడ, సార్థకత ఉంటా …ుని పండ్లూ, పిండివంటలూ, ఆకు కూరలూ వద్దనకుండా స్వీకరిస్తాడు. భాద్రపదమాసంలో ఏనుగుల్లాంటి మేఘాలు తొండాల వంటి వర్షపుధారలు కురుస్తాయి. మేఘ గణాలకు నాథుడు గణనాథుడు! విఘ్నేశ్వరుడు అవతరించినది భాద్రపద మాసమే. భాద్రపద శుక్ల చవితినాడు విఘ్నేశ్వరుణ్ణి అర్చించిన వారికి సంకల్పసిద్ధితోపాటు, అన్ని విఘ్నా లను అరికట్టుకోగల బుద్ధి నిబ్బరము కలుగుతుంది.

 

తన దంతపు గంటాన్ని మోపినది ఎత్త కుండా విఘ్నేశ్వరుని చేతి మీదుగానే పంచమ వేదం అనదగ్గ మహాభారతం అక్షర సిద్ధిపొంది, చిరస్థాయిగా నిలుస్తుంది. విఘ్నరాజు మహి మలు వర్ణించడం నాతరం కాదు. ఏ కార్యమైనా తలపెటే్ట ముందు విఘ్నేశ్వరుణ్ణి ధ్యానించి, పూజించి మరీ ప్రారంభించాలి. శుభం కలుగు తుంది అంటూ అభ…ుముద్ర పట్టి ఉన్నాడు. మహాగణాధిపతి అందరికీ ప్రధమ ఆరాధ్య దైవము!'' అని బ్రహ్మ ముగించాడు.

 

అప్పుడు శివుడు అందర్నీ కల…ుజూసి, ‘‘బ్రహ్మవాక్కు విన్నారుకదా. విఘ్నేశ్వరుడు తొలిపూజ దేవర!'' అన్నాడు. అందరూ ఔను, ఔను అని తలలూపారు. నారదుడు హంసధ్వనిరాగాన్ని వీణపై హోరెత్తి స్తూంటే, సరస్వతి హంసానంది రాగాన్ని అందుకుంది. ఆ సంరంభంలో పార్వతి విఘ్నేశ్వరుడికి నమస్కరించబోతూంటే, విశ్వరూప మహాగణాధిపతి, ‘‘అమ్మా, అమ్మా వద్దు!'' అని వారిస్తూ చప్పున విశ్వ రూపాన్ని ఉపసంహరించుకుని, గుజ్జు వినా…ుకుడై తల్లి కాళ్ళు చుటే్టసుకున్నాడు.