దనవుడి కొడుకులు రంభుడూ, కరంభుడూ అనేవాళ్ళు తమకు పిల్లలు లేని కారణంగా
చాలాకాలం తీవ్ర తపస్సు చేశారు. కరం భుడు పంచనద తీర్థంలో మునిగి తపస్సు
చేశాడు. రంభుడు ఒక చెట్టుమీద ఎక్కి కూర్చొని తపస్సు చేశాడు.
ఇంద్రుడు మొసలిరూపంలో పంచ నదంలో ప్రవేశించి, కరంభుణ్ణి చంపేశాడు. తన
తమ్ముడి చావుకు రంభుడు శోకావేశంతో అగ్నిహోత్రుడికి తన తల అర్పించటానికి
చేత్తో కత్తి ఎత్తాడు. అప్పుడు అగ్ని ప్రత్యక్షమై, ‘‘ఎందుకు ఆత్మహత్య
చేసుకుంటున్నావు? దానివల్ల ఇహమా, పరమా? నీ తపస్సు చూసి నేను సంతోషించాను.
కోరుకో, వరం ఇస్తాను,'' అన్నాడు. ‘‘దేవా, నీకు నామీద అనుగ్రహం ఉంటే నాకు
అజే
ుుడైన ఒక కొడుకును ఇయ్యి! వాడు కామరూపీ, దేవతలకుగానీ, దానవు లకుగానీ,
జయించరానివాడుగా ఉండాలి,'' అన్నాడు రంభుడు.
‘‘అలాగే అవుతుంది,'' అని అగ్ని హోత్రుడు అదృశ్యమ
్యూడు. రంభుడు తిరిగి
వస్తూ,
ుక్షుల అధీ నంలో ఉన్న ఒక అందమైన ప్రదేశంలో ఒక గేదెను చూశాడు. ఆ
మహిషి అతని వెంట పాతాళానికి వచ్చేసింది. అక్కడ ఆ మహిషిని మరొక మహిషం
వెంబడించింది. అదిచూసి రంభుడు ఆగ్రహా వేశంతో దాన్ని కొట్టాడు. ఆ మహిషం
(దున్నపోతు) రంభుణ్ణి తన కొమ్ములతో పొడిచి పైకెత్తి, చంపేసింది.
అది చూసి మహిషి రంభుడితోపాటు చితిమంటలలో కాలి పోయింది. ఆ మంటల నుంచి
ఇద్దరు రాక్షసులు వెలువడ్డారు. ఒకడు మహిషుడు. ఇంకొకడు రక్తబీజుడు.
రాక్షసులు మహిషాసురుణ్ణి తమ రాజుగా ఎన్నుకున్నారు. మహిషుడు కాంచన పర్వతం
మీద గొప్ప తపస్సుచేసి, బ్రహ్మదేవుణ్ణి ప్రత్యక్షం చేసుకుని, ‘‘మహాత్మా,
నాకు చావు లేకుండా చెయ్యి,'' అని వరం కోరాడు. దానికి బ్రహ్మ,
‘‘పుట్టినవాళ్ళంతా చావక తప్పదు, చచ్చినవాళ్ళు పుట్టకా తప్పదు.
చావకుండానీకు వరం ఎలా ఇ
్యుగలను? భూమికీ, సముద్రానికీ, కొండలకూ సైతం
నాశనం ఉన్నది గదా! చచ్చిపోవటానికి అవకాశం వదిలి వరంకోరుకో, అలాగే
ఇస్తాను,'' అన్నాడు. అప్పుడు మహిషుడు, ‘‘ ఆడది ఎలాగూ నన్ను చంపలేదు గనక,
దేవతలలోగాని, దానవులలోగాని, మానవులలోగాని ఏ పురుషుడి చేతా నాకు చావు
లేకుండా అనుగ్రి హించు,'' అని బ్రహ్మను కోరాడు. ‘‘అలాగే, కాని నీకు
ఎప్పటికైనా స్ర్తీ మూలం గానే చావు వస్తుంది,'' అని బ్రహ్మ వెళ్ళి పో
ూడు.
ఈ వరంపొంది ఉన్న మదంతో మహి షుడు స్వర్గాన్ని ఆక్రమించాలన్న ఉద్దేశంతో
ుుద్ధా నికి సన్నద్ధుడ
్యూడు. ఒక సేవకుణ్ణి పిలిచి, ఇంద్రుణ్ణి హెచ్చరించి
రమ్మని పంపాడు. వాడు వెళ్ళి ఆమాట ఇంద్రుడికి చెప్పాడు. ఇంద్రుడు ఆవేశంతో
దిక్పాలకులను సమావేశపరచి, వారితో ఇలా అన్నాడు: ‘‘రంభుడికొడుకు మహిషుడు
బ్రహ్మ వల్ల వరాలు పొందిన మదంతో
ుుద్ధానికి సేనలను సన్నద్ధంచేస్తూ,
ప్రగల్భాలు పలుకుతున్నాడు.
వాడు స్వర్గాన్ని జయిస్తాడట. మహిషుడికి సేవకుడివిగా ఉంటావో,
ుుద్ధమే
చేస్తావో తేల్చుకోమని వాడిదూత వచ్చి చెప్పి పో
ూడు. అందుచేత మనం ఏం
చె
్యూలో తేల్చండి. శత్రువు ఎంత బలవంతుడైనా క్షమించరాదు. జ
ూపజా
ూలు
దైవాధీనమే అయినా ప్ర
ుత్నం మానరాదు. సంధి చే
ుటం మంచిదే. కానీ ఇలాటి
దుర్మార్గుడితో సంధి విషమిస్తుంది.
ుుద్ధం చె
్యూలన్నా మన బలాలూ, శత్రుబలాలూ సరిగా అంచనా వె
్యువలసి
ఉంటుంది. అందుకు ఒక మనిషిని పంపుదాం.'' ఇంద్రుడు పంపిన దూత వెళ్ళి త్వరగా
తిరిగి వచ్చి, మహిషుడి బలాలను గురించి చెప్పేసరికి ఇంద్రుడు విస్మ
ుం
చెంది, తన పురోహితుడైన బృహస్పతిని, ‘‘మహిషుడు అంతులేని సేనలతో మనమీదికి
ుుద్ధానికి వస్తున్నాడు.
ఏమిటి ఉపా
ుం?'' అని అడిగాడు. ఇంద్రుడి కంగారుచూసి బృహస్పతి, ‘‘అపా
ుం
ఎదురైనప్పుడు ధైర్యం విడిచి పెట్టరాదు. ధైర్యంగా ఉండు. అేు్యది కాకుండా
ఉండదు. అయినా శా
ుశక్తులా ప్ర
ుత్నం చె
్యువలసిందే! అందుకే కదా మహర్షులు
మోక్షం కోసం తపస్సు చేస్తారు? అచ్చగా దేవుణ్ణి నమ్ముకుంటే పని జరగదు. మనం
ప్ర
ుత్నంచేసినా ఫలితం కలగకపోతే అది దైవికం,'' అన్నాడు.
దానికి ఇంద్రుడు, ‘‘దేవా, ప్ర
ుత్నించక పని జరగదు.
ుతులకు విజ్ఞానమూ,
బ్రాహ్మణులకు తృప్తీ ఎలాగో రాజులకు శత్రు సంహారం అలాగు. నువ్వు అనుకూలంగా
సలహా ఇస్తే, నేను
ుుద్ధ
ుత్నం చేస్తాను. నాకు నువ్వూ, వజ్రా
ుుధమూ, హరి
హరులూ సహా
ుులు,'' అన్నాడు. బృహస్పతి ఇంద్రుడితో, ‘‘నేను నిన్ను
ుుద్ధంచె
్యుమనిగానీ, వద్దనిగానీ సలహా చెప్పను. మీమీ బుద్ధికి తోచిన
ఉపా
ూలు ఆలోచించండి,''అన్నాడు.
అప్పుడు ఇంద్రుడు బ్రహ్మను శరణు జొచ్చి, ‘‘మహిషుడు అనేవాడు మదించి
స్వర్గంమీదికి సైన్యంతో దండెత్తి వస్తున్నాడు. వాడినుంచి నాకు చాలా భ
ుం
కలుగు తున్నది. నా దురవస్థ చూడు!'' అన్నాడు. ఇంద్రుడి మాటలు విని బ్రహ్మ,
‘‘మనం శివుణ్ణీ, విష్ణువునూ వెంటబెట్టుకుని
ుుద్ధం చె
్యుటం మంచిది. ముందు
కైలాసానికి పోదాం,'' అన్నాడు. ఇద్దరూ కలిసి శివుడివద్దకు వెళ్ళి సంగతి
చెప్పారు.
తరవాత ముగ్గురూ కలిసి విష్ణువు వద్దకు వెళ్ళారు. అందరూ కలిసి
మహిషుడితో
ుుద్ధం చె
్యుటానికి నిర్ణ
ుం జరిగింది. హంసమీద బ్రహ్మా,
గరుత్మంతుడి పైన విష్ణువూ, ఎద్దుమీద శివుడూ, నెమలిమీద కుమార స్వామీ, ఏనుగు
మీద ఇంద్రుడూ ఎక్కి
ుుదా ్ధనికి బ
ులుదేరారు. దేవసేన లూ, రాక్షస సేనలూ
ఒకదాన్ని ఒకటి ఎదుర్కొన్నాయి.
ుుద్ధం భ
ుంకరంగా సాగింది.
ఎంత శౌర్యపరాక్రమాలు ప్రదర్శించినా దిక్పా లకులూ, ఇంద్రుడూ,
త్రిమూర్తులూ మహి షుడి ధాటికి తట్టుకోలేక చివరకు పారి పో
ూరు. స్వర్గం
మహిషుడి వశమయింది. మహిషుడు ఇంద్రుడి సింహాసనం మీద కూర్చుని, పదవులన్నిటా తన
రాక్షసులను నిలిపి, దేవతల ధనాగారాలన్నీ స్వాధీనం చేసుకుని, స్వర్గసుఖాలు
అనుభవిస్తూ పాలించసాగాడు.
దేవతలుకొండలూ, గుట్టలూ పట్టి పోయి, అష్టకష్టాలూ పడ్డారు. ఇలా కష్టాలు
పడలేక దేవతలు ఒకసారి బ్రహ్మ కొలువుకు వెళ్ళి,‘‘ఒక్క మహిషా సురుడు
మమ్మల్నందరినీ జయించి, మాకు ఇటువంటి దుస్థితి తెచ్చిపెట్టాడుగదా,
తండ్రివంటివాడివి, మా దుస్థితి ఎందుకు చూడవు? సర్వజ్ఞుడివి, మా గతి
ఏమిటి?'' అని వాపో
ూరు.
‘‘నన్నేం చె
్యుమంటారు? వాడు తనను ఏ పురుషుడూ చంపకుండా వరం పొందాడు.
వాణ్ణి చంపితే ఆడ దే చంపాలి. మనం ముందు శివుడితోనూ, తరవాత విఫ్ణువుతోనూ ఆలో
చిద్దాం,'' అన్నాడు బ్రహ్మ. దేవతలందరూ బ్రహ్మవెంట శివుడి వద్దకు వెళ్ళారు.
‘‘ ఏం పనిమీద వచ్చారు?'' అని శివుడు వారిని అడిగాడు. ‘‘నీకు
తెలి
ునిదేమున్నది? మహిషా సురుడు స్వర్గం ఆక్రమించి ఇంద్రుణ్ణీ, దేవతలనూ
అష్టకష్టాలపాలు చేశాడు.
వాళ్ళు తమ గతి ఏమిటని అడుగుతున్నారు,'' అన్నాడు బ్రహ్మ. శివుడు
చిరునవ్వు నవ్వి, ‘‘దేవతలకు ఈ అనర్థం కలిగించినది నువ్వేకదా! నీ వరంవల్ల
వాణ్ణి ఏ మగవాడూ చంపలేడు. మరి వాణ్ణి చంపటానికి ఏ ఆడదాన్ని పంపుదాం? నీ
భార్యను పంపుతావా? నా భార్యను పంపనా? లేక ఇంద్రుడి భార్య పోతుందా? మన
భార్యలలో ఒకతె కూడా
ుుద్ధం చె
్యుగలది కాదే! అందుచేత ఏంచేస్తే బాగుంటుందో
విష్ణువును అడుగుదాం. అతను నాకన్న తెలివిగలవాడు,'' అన్నాడు.
అందరూ కలిసి విష్ణువువద్దకు వెళ్ళారు. వాళ్ళు వచ్చిన పని విని
విష్ణువు, ‘‘మనమంద రమూ మహిషుడితో
ుుద్ధంచేసి ఓడిన వాళ్ళమే గదా! వాణ్ణి
ఆడదే చంపాలంటే మన అందరి తేజస్సుతోనూ ఒక స్ర్తీని త
ూరు చేసి, ఆమెకు మన
ఆ
ుుధాలిచ్చి, ఆమె చేత మహిషుడితో
ుుద్ధం చేయించాలి,''అన్నాడు.
విష్ణువు ఇలా అంటూండగానే దేవత లందరినుంచీ రకరకాల తేజస్సు వెలువడి, అది
క్రమంగా ఏకమై, పద్ధెనిమిది చేతులు గల స్ర్తీ మూర్తిగా త
ూరయింది. దేవతలు
ఆమె చేతులలో తమతమ ఆ
ుుధాలు ఉంచారు. ఆమె దేవతలతో, ‘‘భ
ుపడకండి. ఆ
రాక్షసుణ్ణి నేను చంపుతాను!'' అంటూ సింహనాదం చేసింది. దాన్ని విని మహిషుడు,
‘‘ ఎవడు ఈ ధ్వని చేసినది? వెళ్ళి, వాణ్ణి పట్టి తీసుకురండి!
నా చేత చావుదెబ్బతిన్న దేవతలకు ఇంత సాహసం ఉండదే!'' అన్నాడు తన
వాళ్ళతో. వాళ్ళు వచ్చి మహాదేవి అవతారం చూసి బెదిరిపోయి,మహిషుడితో, ‘‘ఎవతో
సింహం ఎక్కి వచ్చింది. ఒంటినిండా ఆభరణాలు, పద్ధెనిమిది చేతులలో ఆ
ుుధాలు!''
అని చెప్పారు. మహిషుడు తన మంత్రితో, ‘‘ ఎలాగైనా ఆ స్ర్తీని తీసుకురా! నా
పట్టమహిషిగా చేసుకుం టాను!'' అన్నాడు.
మంత్రి వచ్చి, దూరంగా నిలబడి దేవితో, ‘‘అమ్మా, నువ్వెవరు? ఇక్కడికి
ఎందుకు వచ్చావు? సర్వలోకపాలకుడు మహిషాసురుడు నిన్ను పెళ్ళాడకోరుతున్నాడు,''
అన్నాడు. దేవి చిన్నగా నవ్వి,‘‘వాణ్ణి చంపటానికే వచ్చాను. నువ్వు
మంచివాడివిలాగున్నావు. నిన్ను చంపను. మీ ఏలికకు నేను వచ్చిన పని చెప్పు!''
అన్నది. మహిషుడు తన మంత్రి మాటలు నమ్మ లేక, రా
ుబారానికి తన సేనాపతిని
తామ్రుణ్ణి పంపాడు.
దేవి వాణ్ణి చంపింది. అంతటితో మహిషుడి ప్రేమఘట్టం అంతమయింది. అతను
దేవితో
ుుద్ధానికి తన సేనాపతు లను పంపాడు. అందరూ దేవిచేత చచ్చారు. తరవాత
మహిషుడే దేవి సంగతి తేల్చుకునేటందుకు వచ్చాడు. ఇద్దరికీ
ుుద్ధం జరిగింది.
మహిషుడు కామరూపి కావటంచేత, అనేక రూపాలు ధరించి దారుణ
ుుద్ధం చేశాడు.
చివరకు దేవి వాణ్ణి చక్రా
ుుధంతో తల నరికి చంపేసింది. దేవతలు పరమ సంతోషం
పొంది, దేవిని స్తోత్రం చేశారు.
No comments:
Post a Comment