రాముడు కోదండాన్ని ఎక్కుపెట్టగానే, పరశురాముడు, ‘‘రఘురామా! ఇకనుండి క్షత్రియులపె పగ విడిచి ప్రశాంతంగా త పస్సు చేసుకొంటాను. నేనిచ్చిన కోదండం నీదే! నీవు కోదండరాముడివి!’’ అని చెప్పి వెళ్ళాడు.
అయోధ్యానగరం నూతన వధూవరుల ఆగమనంతో కళకళలాడింది.సీతారాములు ఒకే ఒక్క పరిపూర్ణ స్వరూపంగా అనురాగ సామ్రాజ్య సింహాసనం అలంకరించారు.ఒకనాడు రాముడు, ‘‘సీతా! ఈ రాజ ప్రాసాదంలోకంటే, మనం సుందరవనాల్లో విహరిస్తూంటే ఇంకెం తఆనందంగా ఉంటుందో! వనలక్ష్మి లాగ నువ్వు కనిపిస్తూంటే ...’’ అని అంటూంటే సీ బుగ్గలు ఎరు పెక్కాయి.
వారికి రోజులు మధురంగా గడుస్తున్నాయి.కొంత కాలానికి దశరథుడికి దుశ్సకునాలు తోచాయి. ఉల్కలు రాలుతూ కనిపించాయి. అ నికి మునిదంపతుల శాపం గుర్తు వచ్చింది. ప్రాణభ యం పట్టుకుంది.రాముడికి వెంటనే పట్టాభిషేకం చెయ్యాలని నిశ్చయించి వసిష్ఠుడిచే మూహూర్తం పెట్టించాడు. అక్కడ సత్యలోకంలో బ్రహ్మ పద్మాసనంలో చిదానందంగా ఉన్నాడు.
సరస్వతి వీణపె రాగమాలిక ఆలపిస్తున్నది. నారదుడు, అ ని వెనక దేవ తలు వచ్చారు. నారదుడు, ‘‘రాముడు సింహాసనం ఎక్కి కూర్చుంటే రాక్షస నిర్మూలనం ఎలా జరుగుతుంది? అని దేవ తలంతా త ల్లడిల్లు తూన్నారు!’’ అన్నాడు బ్రహ్మతో. బ్రహ్మ సరస్వతి వంక చూశాడు. సరస్వతి మందహాసంతో, ‘‘జరగవలసింది జరగక మానదుకదా, నారదా! త్రికాల వేత్తవు! అదుగో అటు చూడు! నీకు వారసురాలు మంధర కెకేయి మందిరానికి వెళ్తున్నది!’’ అన్నది.
దేవతలూ, నారదుడూ క్రిందికి భూమ్మీదకు చూశారు. గూని మోసుకొంటూ మంధర గొణుక్కొంటూ వెళ్తూన్నది. నారదుడు, ‘‘అమ్మా, వాగ్దేవీ! లోక కల్యాణార్థం వాళ్ళ నోట ఎలాంటి వాక్కులు పలికిస్తావో మరి! అంతా నీ దయ!’’ అని వెళ్ళాడు. గూనిమంధర కెకేయికి అరణంగా వచ్చిన నమ్మిన ముసలిదాసి. అప్పుడే నిద్రలేస్తున్న కెకేయిని జాలిగా చూస్తూ నిలబడ్డది. కెకేయి, ‘‘ఏమిటి, మంధరా, అలా దిగాలుగా నిల్చున్నావు?!’’ అనడిగింది.
‘‘ఏం చెప్పమంటావు, తల్లీ! రేపు రాముడికి పట్టాభిషేకమట! పట్టాభిషేకం!!’’ అంది మంధర. కెకేయి తన మెడలోని ముత్యాల హారం తీసి మంధర మెడలో వేస్తూ, ‘‘ఎంత మంచి వార్త తెచ్చావే, మంధరా!’’ అంటూ ఆనందం పట్టలేకపోయింది. మంధర పెదవి విరుస్తూ, ‘‘అయ్యో, కెకేయి! ఎంత అమాయకురాలివి పాపం! ఒఠ్ఠి వెర్రిబాగులదానివి!’’ అన్నది. ‘‘ఏమిటి నువ్వనేది?’’ అన్నది కెకేయి.
‘‘రాముడు రాజైతే, ఆ కౌసల్య ముందు నేనూ, నువ్వూ దాసీలమే! బాగా ఆలోచించు, ఆలసించకు. కోపగృహం లోకి వెళ్ళు! నీ రెండు వరాలు ఇప్పుడు కోరుకో! భరతుణ్ణి దేనికి కన్నావు? రాముడి వెనక ఛత్రచామరాలు పట్టడానికేనా?’’ అని మంధర చురకలు పెట్టినట్టు అన్నది. తన రెండు వరాలు ఇప్పుడు కావాలని కెకేయి కోరింది, ‘‘ఏవి కావాలో అవి తీసుకో!’’ అన్నాడు దశరథుడు. ‘పధ్నాలుగేళ్ళు రాముడు వనవాసం చెయ్యాలి! భరతుడికి పట్టాభిషేకం కట్టాలి!’’ అన్నది కైక.
ఆ మాటలు వింటూనే దశరథుడు జుట్టు పీక్కొంటూ అలాగే శయ్య మీద మూర్ఛపడిపోయాడు. రాముడికి పిలుపు అందింది. ‘‘పితృవాక్య పరిపాలన కర్తవ్యం! దశరథుడు ఆడి తప్పినవాడనిపించుకోకూడదు. రఘువంశంలో అటువంటిది లేదు!’’ అనుకున్నాడు రాముడు. తండ్రి మాట నిలబెట్టడానికి రాముడు చెట్టు బెరడులో తయారైన బట్టలు ధరించి వనవాసం చెయ్యడానికి సిద్ధమయ్యాడు.
లక్ష్మణుడు మహాసర్పం బుసలు కొడుతున్నట్లు వచ్చాడు. కెకేయినీ, దశరథుడినీ నరికేస్తానని కత్తి దూశాడు. రాముడు తమ్ముడిని శాం తపరిచాడు. రాముడితో సీత , లక్ష్మణుడు బయలు దేరారు.
అయోధ్యా పౌరులు దారికి అడ్డంగా పడుకున్నారు. రాముడు వారిని సమాధానపరిచి గంగానదిని దాటి అరణ్య మార్గం పట్టి, భరద్వాజాశ్రమం చేరుకున్నాడు.
మర్రిపాలు తలకు పట్టించి, రామలక్ష్మణులు మునులకుమల్లే జుట్టుముళ్ళు వేసుకున్నారు. దశరథుడు మూర్ఛనుండి తేరుకొని, రాముడు వనవాసం వెళ్ళిన సంగతి తెలుసుకొని, ‘‘రామా! రామా!’’ అంటూనే ప్రాణాలు విడిచాడు.
అప్పుడు భర తశత్రుఘ్నులు తాతగారి ఊళ్ళో ఉన్నారు. నందిగ్రామం నుండి భర శత్రుఘ్నులు వచ్చాక, భర తుడు తండ్రికి ఉత్తరరక్రియలు జరిపాడు.
భరతుడు తల్లి ముఖం చూడలేదు. శత్రుఘ్నుడు మంధర గూనిపోయేలాగ తన్నాలనుకున్నాడు, కాని దాని జాడ కనిపించలేదు. భర తుడు రాముణ్ణి తీసుకురాడానికి సపరివారంగా శ్వే త ఛత్రాలు పట్టించుకుని వెళ్ళాడు.
భరతుడితో రాముడు, ‘‘మన తండ్రి మాట నిలపడంలో మన ఇద్దరివంతూ ఉంది. నీవు నా తమ్ముడివి, నా మాట విను. పట్టాభిషిక్తుడివై రాజ్యపాలన చెయ్యి!’’ అన్నాడు.
భరతుడు తల అడ్డంగా తిప్పి, ‘‘నేను రాజ్యపాలన మాత్రం చూసుకుంటాను. నీ పాదుకల్ని సింహాసనం మీద ఉంచుతాను!’’ అని చెప్పి రాముడి పావుకోళ్ళను తలపై పెట్టుకొని తీసుకెళ్ళాడు. రాముడు సీతాలక్ష్మణ సమే తంగా అరణ్యం లోలోపలికి చొచ్చుకువెళ్ళాడు.
ఖరుడు, దూషణుడు అనేవాళ్ళు దండకారణ్యంలో రావణుడి ప్రతినిధులు, వాళ్ళు వింధ్యపర్వాలకు దిగువనున్న భూమి అంతా ఆక్రమించారు. వాళ్ళు రాక్షస గుంపులో తిరుగుతూ, అరణ్యంలో ప్రవేశిస్తున్న నరులను చూశారు. ఆకలిగొన్న క్రూర మృగాల్లాగ సీతా రామలక్ష్మణుల్ని చంపడానికి, పెద్ద పెద్ద బండ కత్తులూ, శూలాల్తో చుట్టు ముట్టారు రాక్షసులు.
రామలక్ష్మణులు ధనుర్బాణాలు తీసి రాక్షసమూకలను చెల్లాచెదరుగా చేశారు. రాముడు ఖరదూషణుల్ని చంపాడు. రాక్షసులు చాలామంది చచ్చారు. హతశేషులైనవారు పారిపోయారు. నివాస యోగ్యమెన ప్రదేశంకోసం వెదుకుతూ వెళ్తూండగా, తాటిచెట్టును మించిన ప్రమాణంలో భయంకరాకారుడెన విరాధుడు సీతను అరచేత ఎత్తి భుజాన పెట్టుకొని పారిపోతూంటే, రాముడు ఒక మహాస్తాన్ని వేసి రాక్షసుణ్ణి చంపాడు. హత శేషులెన రాక్షసులు శూర్పణఖ, ఖరదూషణుల చావుకబురు చెప్పారు. శూర్పణఖ రావణాసురుడి చెల్లెలు. ఖరుడు, దూషణుడు, శూర్పణఖ సొంత తమ్ముళ్ళు.
దండకారణ్యాల్లో గ్రుమ్మరుతూండే రాక్షసులందరికీ శూర్పణఖ నాయకురాలు, రామలక్ష్మణుల్ని చీల్చి చెండాడాలని బయలుదేరింది. ఊడలే మానులైన ఐదు మర్రిచెట్లతో నిండిన పంచవటికి రాముడు, సీతా లక్ష్మణులతో చేరాడు. పక్కనే గోదావరి ప్రవహిస్తున్నది. పర్ణశాలను నిర్మించుకొని, రాముడు సీతా వనవిహారం చేస్తూ వనవాసం గడుపుతున్నాడు. లక్ష్మణుడు అన్నను, వదినను సేవిస్తూ, పర్ణశాలను దివారాత్రులు కాపలా కాస్తున్నాడు.
శూర్పణఖ అట్టహాసంగా విరుచుక పడింది. రాముణ్ణి చూసి నన్ను వరించమంది, వేడింది, బెదిరించింది. సీతను చంపడానికి ఉరికింది. లక్ష్మణుడు శూర్పణఖను చంపకుండా ముక్కు, చెవులు కోసి తరిమాడు. శూర్పణఖ లంకకు వెళ్ళి రావణాసురుడితో తనకు జరిగిన పరాభవాన్ని మొరపెట్టుకొంది. సీత అందాన్ని వర్ణించి రెచ్చగొట్టింది. రావణుడు ప్రతీకారంగా సీతను చెరగొని తేవడానికి మారీచుణ్ణి బంగారు లేడిగా పంపాడు.
సీత మాయలేడిని చూసి ముచ్చట పడింది. రాముడు వెళ్ళి పట్టుకోవాలని బాణం వేశాడు. బాణం తగిలి మాయలేడి మారీచుడై, ‘‘హా, సీతా! హా, లక్ష్మణా!’’ అని రాముడు చేసినట్టు ఆర్తనాదం పెద్ద పెట్టున చేసి మరీ చచ్చాడు. అది రాక్షసమాయ, రాముడికెటువంటి హానీ జరగదని లక్ష్మణుడు ఎంత చెప్పినా సీత వినలేదు. నిష్ఠురోక్తులు పలికింది. లక్ష్మణుడు పర్ణశాల ముందు మూడు గీతలు గీచి వెళ్ళాడు.
సీత ఒంటరిగా ఉంది. రావణుడు వృద్దతాపసి వేషంలో భిక్షకు వచ్చాడు. సీత భిక్ష వేయడానికి మూడు గీత లూ దాటింది. రావణుడు నిజరూపుతో సీ ను ఎ త్తుకుపోయాడు.
రామలక్ష్మణులు సీ తను వెదుకుతూ వెళ్ళారు. రాముడు సామాన్య పామర మానవుడిలాగే విలపించాడు. వారలా వెళ్ళగా వెళ్ళగా, రెక్కలు తెగి పడి ఉన్న జటాయు పక్షి, ‘‘సీత ను విడిపించడానికి పోరాడాను, నా రెక్కలు నరికి రావణుడు దక్షణ దిశగా సీ ను ఎ త్తుకుపోయాడు,’’ అని చెప్పి ప్రాణాలు విడిచింది. దశరథుడి ఆప్తమిత్రుడైన జటాయువుకు దహన సంస్కారం చేసి, రామలక్ష్మణులు వెళ్తుండగా, కబంధుడు వన్యమృగాల్తో బాటు వారిని దగ్గరకు లాక్కున్నాడు. కబంధుడు విచిత్రమైనవాడు.
పర్వత మంతటి కడుపు, దానికే కోరలో ఆవులించుకొని ఉన్న పెద్ద నోరు, ఒక నిప్పు లాంటి కన్ను, యోజనాల పొడవునా చాచుకునే చే తులు ఉన్నాయి. తలఅంటూ వేరే లేదు, కాళ్ళుగాని మరే అంగాలు గాని లేవు. రామలక్ష్మణులు కత్తులు తీసి కబంధుడి చేతులు నరికారు. కబంధుడు శాపగ్రస్తుడెన గంధర్వుడు. శాపవిమోచనం పొంది ఆ గంధర్వుడు, గంధర్వలోకానికి పోతూ, ‘‘నీకు మునుముందు వానరులతో మెత్రికుదురుతుంది, ప్రయోజనకారి అవు తుంది,’’ అని రాముడికి చెప్పాడు.
ఋష్యమూక పర్వతం మీద వానర వీరులతో ఉంటున్న సుగ్రీవుడు రాముడి వద్దకు హనుమంతుణ్ణి పంపాడు.
ముక్కోటి దేవ తలు వానరుల య్యారు. హనుమం తుడు శివుడి అంశన పుట్టినవాడు. అంజనాదేవి, వా యుదేవుడి అనుగ్రహంతో హనుమం తుణ్ణి కన్నది. ఆంజనేయుడు, వాయుపుత్రుడు, మారుతి అని పిలువబడ్డాడు. పసిత నంలో ఆంజనే యుడు ఉద య సూర్య బింబాన్ని పండు అని భావించి ఎగిరి కబళించబోగా, ఇంద్రుడు వజ్రాయుధంతో కొట్టాడు. మారుతి మూర్ఛిల్లాడు. వా యుదేవుడికి కోపం వచ్చి స్తంభించాడు. అప్పుడు దేవ తలు హనుమం తుణ్ణి చిరంజీవిగా దీవించి, అనేక వరాలు ఇచ్చారు.
బ్రహ్మ ఆంజనేయుడి చెవులకు విచిత్ర ప్రభావంగల కుండలాలు తగిలించి, అవి ఎవరికి కనపడి మెచ్చుకుంటే అ తడే విష్ణువుగా గుర్తించి, ఆరాధ్యదైవంగా సేవించమని హనుమకు చెప్పాడు.
హనుమంతుడు సుగ్రీవుడి పంపున రామలక్ష్మణుల దగ్గరికి బ్రహ్మచారి రూపంలో వెళ్ళాడు. రాముడు అ తడిని చూసి లక్ష్మణుడితో, ‘‘సుందరుడైన ఇ తని కర్ణకుండలాలు ఎంత ముచ్చటగా ఉన్నాయో, చూడు!’’ అంటూ మెచ్చుకున్నాడు. అప్పుడు హనుమంతుడు, రాముడు విష్ణువు అవతారమని గుర్తించి, బంటు అయ్యాడు. రాముడిచే సుందరుడు అనిపించుకొన్న హనుమం తుడు, ‘సుందరుడు’ అని పేరు పొందాడు. హనుమంతుడి మూలంగా రాముడు, సుగ్రీవుడు అగ్నిసాక్షగా మిత్రులయ్యారు.
సుగ్రీవుడి అన్న వాలి, కిష్కింధకు రాజు. తమ్ముడిని ద్రోహిగా అపోహపడి చంపబోగా సుగ్రీవుడు తప్పించుకుని పోయి ఋష్యమూక పర్వతం మీద తల దాచుకున్నాడు. వాలి తమ్ముడి భార్యను నిర్బంధంలో ఉంచాడు.
ఆపదలో ఉన్న మిత్రుణ్ణి కాపాడడం తన ధర్మంగా రాముడు ఎంచి, వాలిని సంహరించి సుగ్రీవుణ్ణి కిష్కింధా నగరానికి రాజును చేయడానికి మాట ఇచ్చాడు. వాలి ఎదురుగా నిలిచినవాడి బలం వాలిని చేరేలా వరం ఉంది. ఆ కారణంగా వాలి సుగ్రీవులు పోరాడుతుండగా చెట్ల చాటునుండి రాముడు బాణంకొట్టి వాలిని కడతేర్చాడు.
No comments:
Post a Comment