ఆకలితో అలమటిస్తున్న వాడికి అన్నం పెట్టడాన్ని అన్నదానమని అంటారు.
అత్యోన్నత దానాలలో అన్నదానం ఒకటని పురాణ, ఇతిహాసాలు చాటి చెప్పాయి.
భక్తులకు మరియు అతిధులకు బోజనాన్ని పెట్టకుండా చేయు ఏ యజ్ఞమైనప్పటికీ అసం
పూర్ణమైనదేనని చెప్పడం జరిగింది. దేవాలయాలలో మరియు ఆశ్రమాలలో అన్నదానం
చేయడం ఆనాది ఆచారం. ఇలాటి అన్నదాన కార్యక్రమము ద్వారా భగవంతుడు ఎక్కువగా
ప్రసన్నుడౌతానని చెప్పడం జరిగింది.
భారతీయులు “అన్నాన్ని” పరబ్రహ్మంతో పోల్చతూ ‘ అన్నం ప్రబ్రహ్మ స్వరూపం ‘ అని భావించారు. అన్నం కారణంగానే మన జీవన నాటకం భూమి మీద కొనసాగుతోంది. జీవితంలో ఓ వ్యక్తికి ఏది లోపించినా బ్రతకగలడు కానీ అన్నం లోపిస్తే ఎన్ని ఉన్నా బ్రతుక లేడు. కావున అన్నదానం మహోన్నతమైనది. అన్నం లేనివాడికి లేదా తినడానికి ఆ సమయంలో అన్నం లేనివాడికి పెట్టిన అన్నమే అన్నదానమౌతుందని ఇక్కడ గ్రహించాలి. అన్నదానంలో పాల్గోంటే పుణ్యమస్తుందని ఉన్నవాడు కూడా నినడానికి ఈ కార్యక్రమంలో పాల్గొంటున్నారు. ఇది సరియైనది గాదు. విందుకు మరియు అనందానానికి ఎంతో తేడా ఉంది.
అన్నదానంలో అన్నాన్ని స్వీకరించిన వారు నేలపైబడిన ఎంగిలి మెతుకులను మరియు అన్నంపెట్టబడిన ఆకును అతడే తీసిపారవేయాలి. కానీ అన్నం పెట్టిన వారితో ఆ పని చేయించరాదు. అలాగే అన్నం పెట్టిన వారు కూడా అన్నం తిన్నవాడి ఎంగిలి మెతుకులకు మరియు అరటి ఆకులు తీసివేయడం సరియైనది కాదు. అలా చేస్తే తిన్నవాడికి హానికరమని చెప్పడం జరిగింది.
దీనికి విరుద్దముగా బంధుమిత్రులకు, సాధు సన్యాసులకు మరియు మహాత్మలకు అన్నం పెట్టినవాడు వారి పాత్రలను, మెతుకులను ఎత్తివేయుట, కంచాలను శుభ్రము చేయుట సరియైనది. అతిథి చేత అంట్లు తోమించారాదు; కేవలం అతిథ్యం మాత్రమే ఇవ్వలి! అలా అతిథి చేత ఎంగిలి మెతుకులు ఏరిస్తే, వారి కంచాలను వారినే కడిగేసుకో – మంటే అది విందు ఇచ్చిన వాడికి హానికరం.
‘ అన్నమో రామ చంద్రా! ‘ అనే వారే మన దేశం – లో ఎక్కువగా ఉన్నరు కాబట్టి, అలాంటి వారికి అన్నాని దానం చేయడంలో వెనుకంజ వేయరాదు. ఒకే రోజు కుప్పలు తెప్పలుగా జనాన్ని పిలిచి అన్నం పెట్టాడమే అన్నదాన మని భ్రమించకండి. మొదట మీ ఇంటి ముందుకు వచ్చిన బిక్షగాళ్ళకు ఒక వ్యక్తి తినేంతటి అన్నాన్ని మరియు శాకాన్ని దానం చేయంది.ఇంక ఎక్కువగా అన్నదానం చేయలనుకుంటే ప్రకటన ఇవ్వవచ్చు.
అలా మనుషులకే కాక కుక్కలకు, కాకులకు, పిల్లలకు, చీమలు, పక్షులకు మొదలగు అనేక ప్రాణులకు కూడా ఆహారాన్ని ఇవ్వడం ఓక యజ్ఞమే అవుతుంది.
సాధువులకు, భక్తులకు మరియు సాధకులకు విందునిచ్చుట ఎంతో ఫలవంతమైన కార్యమై ఉన్నది.
భారతీయులు “అన్నాన్ని” పరబ్రహ్మంతో పోల్చతూ ‘ అన్నం ప్రబ్రహ్మ స్వరూపం ‘ అని భావించారు. అన్నం కారణంగానే మన జీవన నాటకం భూమి మీద కొనసాగుతోంది. జీవితంలో ఓ వ్యక్తికి ఏది లోపించినా బ్రతకగలడు కానీ అన్నం లోపిస్తే ఎన్ని ఉన్నా బ్రతుక లేడు. కావున అన్నదానం మహోన్నతమైనది. అన్నం లేనివాడికి లేదా తినడానికి ఆ సమయంలో అన్నం లేనివాడికి పెట్టిన అన్నమే అన్నదానమౌతుందని ఇక్కడ గ్రహించాలి. అన్నదానంలో పాల్గోంటే పుణ్యమస్తుందని ఉన్నవాడు కూడా నినడానికి ఈ కార్యక్రమంలో పాల్గొంటున్నారు. ఇది సరియైనది గాదు. విందుకు మరియు అనందానానికి ఎంతో తేడా ఉంది.
అన్నదానంలో అన్నాన్ని స్వీకరించిన వారు నేలపైబడిన ఎంగిలి మెతుకులను మరియు అన్నంపెట్టబడిన ఆకును అతడే తీసిపారవేయాలి. కానీ అన్నం పెట్టిన వారితో ఆ పని చేయించరాదు. అలాగే అన్నం పెట్టిన వారు కూడా అన్నం తిన్నవాడి ఎంగిలి మెతుకులకు మరియు అరటి ఆకులు తీసివేయడం సరియైనది కాదు. అలా చేస్తే తిన్నవాడికి హానికరమని చెప్పడం జరిగింది.
దీనికి విరుద్దముగా బంధుమిత్రులకు, సాధు సన్యాసులకు మరియు మహాత్మలకు అన్నం పెట్టినవాడు వారి పాత్రలను, మెతుకులను ఎత్తివేయుట, కంచాలను శుభ్రము చేయుట సరియైనది. అతిథి చేత అంట్లు తోమించారాదు; కేవలం అతిథ్యం మాత్రమే ఇవ్వలి! అలా అతిథి చేత ఎంగిలి మెతుకులు ఏరిస్తే, వారి కంచాలను వారినే కడిగేసుకో – మంటే అది విందు ఇచ్చిన వాడికి హానికరం.
‘ అన్నమో రామ చంద్రా! ‘ అనే వారే మన దేశం – లో ఎక్కువగా ఉన్నరు కాబట్టి, అలాంటి వారికి అన్నాని దానం చేయడంలో వెనుకంజ వేయరాదు. ఒకే రోజు కుప్పలు తెప్పలుగా జనాన్ని పిలిచి అన్నం పెట్టాడమే అన్నదాన మని భ్రమించకండి. మొదట మీ ఇంటి ముందుకు వచ్చిన బిక్షగాళ్ళకు ఒక వ్యక్తి తినేంతటి అన్నాన్ని మరియు శాకాన్ని దానం చేయంది.ఇంక ఎక్కువగా అన్నదానం చేయలనుకుంటే ప్రకటన ఇవ్వవచ్చు.
అలా మనుషులకే కాక కుక్కలకు, కాకులకు, పిల్లలకు, చీమలు, పక్షులకు మొదలగు అనేక ప్రాణులకు కూడా ఆహారాన్ని ఇవ్వడం ఓక యజ్ఞమే అవుతుంది.
సాధువులకు, భక్తులకు మరియు సాధకులకు విందునిచ్చుట ఎంతో ఫలవంతమైన కార్యమై ఉన్నది.
No comments:
Post a Comment